Ոգեշնչում է բնությունը

Ես թևերս բաց քեզ եմ որոնում,

Վազում եմ անհայտ ճանապարհներով,

Խենթացած սիրո անհագ հույզերում

Քո  շունչն եմ զգում՝ անխախտ հավատով․․․

 

Քամին իր երգը ինձ պահ է տվել,

Ես խոստացել եմ այն հասցնել քեզ,

Արևից հողը նոր համ է առել

Պտուղի սերմով բեռնել թևերս։

 

Իրենց սերմասփյուռ ամեն թափքի հետ

Քո աներևույթ տեսքն են նկարում,

Քեզնով է բացվում ամեն  արահետ․

Գտա նո՛ր բույրդ, հի՛ն ազատություն․․․

 

Հեղինակ՝ Հասմիկ Իսրայելյան